-
Was ich noch zu sagen hätte
Duitsland. Het grote Hinterland dat toch voornamelijk bekend staat om ambachtelijk bier, vleesrijke gerechten en ja, dé Schwalbe uit 1974.
-
Het glaasje geluk in vreemde tijden
Op 1 juli ging er een zucht van opluchting door Nederland. In alle windstreken werd het afbouwen van de coronamaatregelen gevierd als een overwinning op onszelf. Vooral de heropening van de horeca werd met luid gejuich ontvangen. Er mag weer zonder schuldgevoel geproost worden, en dat is best een toost waard.
-
Appellation d’Origine Contrôlée du Puy
-
Water bij de wijn
De truc om redelijk wat wijntjes te drinken en toch ‘helder’ te blijven is genoeg water drinken bij de wijn. Ook in restaurants bestel ik naast een glas wijn altijd een karaf kraanwater.
Zeker bij (hoogzomerse) temperaturen heeft je lichaam meer vocht nodig, anders stijgt de alcohol te snel naar je hoofd. -
Prima Primi
Italië is mijn favoriete vakantieland. Om één simpele reden: wijn & spijs. Dat klopt daar! Een verademing, want in veel vakantielanden neem ik genoegen met een stapje terug op wijn/spijs gebied t.o.v. mijn eigen keuken. In Italië word ik weer geïnspireerd, verrast en verblijd met al dat heerlijks dat het land te bieden heeft.
-
Pitchen
Op vrijdag 1 mei moet ik pitchen.
In 3 minuten presenteren wat mijn droom is.
Mijn droom is het openen van een unieke wijnbar met wijnkelder in een historisch stukje Amersfoort.
Drie kandidaten, drie pitches. Degene die wint krijgt twee jaar lang gratis huur van de locatie en kan zijn droom realiseren. -
Perfecte Pasen
Van de week ben ik naar de film ‘Fucking Perfect’ van topchef Sergio Herman geweest. Mooi portret van een perfectionistisch culinair genie, die het koken tot kunst heeft verheven en die het perfectionisme niet los kan laten. Herkenbaar en begrijpelijk. Als je weet wat je krachten zijn, moet je ze benutten. Toch ook gevaarlijk; je kan niet altijd op scherp staan.
-
Voorjaarsklaar
-
Koekje erbij?
Overal waar je een kopje koffie of thee bestelt, krijg je er iets bij.
Vaak een koekje. Verpakt in zo’n goedkoop folietje. Afkomstig van de groothandel en vaak vies. Soms een vers koekje. Nadeel daarvan is dat ze regelmatig gortdroog zijn.
Ik ben wel eens op mijn mountainbike in het bos onderuit gegaan. Viel met mijn gezicht midden in het zand. Zo proeft dat, zo’n koekje . Gortdroog….En dan presteren ze het ook nog deze koekjes ‘zandkoekjes’ te noemen. Slechte marketing als je het mij vraagt.
Dat koekje bij de koffie of thee blijft bij mij 9 van de 10 keer gewoon liggen op z’n schoteltje. Zonde eigenlijk, want waarschijnlijk verdwijnt het na afruimen in de prullenbak. Behalve de groothandelskoekjes, deze worden door hun verpakking hergebruikt. Dus toch een voordeel, want ik ben fel tegen voedselverspilling. -
“Delen is het nieuwe hebben”
- Vorige pagina
- 1
- 2
- 3
- Volgende pagina